رییس جمهور محبوب آقای دکتر احمدی نژاد پس از جلسه ی هیئت دولت به سوالات خبرنگاران پاسخ دادند. ایشان در پاسخ به سوالی در مورد امنیت پرواز های داخلی فرمودند: با رایزنی های انجام شده با دفتر مقام معظم رهبری بودجه ی خاصی برای امنیت پرواز درنظر گرفته شده و از هفته ی آینده با پیام آقا امام زمان تمام پروازهای داخلی به ایربگ ( کیسه ی هوا ) مجهز خواهند شد. وی افزود با سرمایه گذاری های عظیم انجام شده توسط آقازاده ها در صنعت بادکنک سازی حجم تولیداتمان از هفته ی آینده ی 6 تن اضافه خواهد شد. و به این ترتیب قبل از هر پرواز به مسافران 3 عدد بادکنک خالی مجانن اهدا می شود.

وی در مورد طریقه ی مصرف این بادکنک ها افزود: بنا به مشورت هایی که با حوزه ی علمیه ی قم و دانشمندان بزرگ اسلامی انجام داده ایم در صورت ایجاد هرگونه سانحه ی هوایی مسافران می توانند با آرامش خاطر درحین سقوط آزاد با رعایت موازین اسلامی با گفتن ذکر مخصوص شروع به باد کردن بادکنک ها کنند و در صورت سقوط هواپیما و یا برخورد با آپارتمان های شهری آنها را در اطراف سرشان نگه دارند تا از هر گونه ضربه ی مغزی جلوگیری شود.
وی همچنین افزود با صحبت هایی که با کمیته ی امداد صورت گرفته در کنار تمام صندلی های هواپیماهای خطوط هوایی کشور اسلامی مان یک عدد صندوق صدقه ی کوچک نصب خواهد شد و مسافران با شروع پرواز می توانند مانند تلفن های راه دور هر چند دقیقه سکه ای داخل آنها بیاندازند تا به حول و قوه ی الهی و مددهای غیبی امام زمان از سقوط جلوگیری شود.

رییس جمهور محبوب در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه چرا با توجه به ناوگان هوایی فرسوده تحریم امریکا را بهانه می کنید اما با توجه به تحریم تمام کشورها ایران توانست به اورانیوم غنی شده دست یابد افزود: فعلن بحث اورانیوم و غنی سازی مد روز است و ما برای اداره ی دنیا به بمب اتمی احتیاج داریم اما دوباره تاکید می کنم که مقاصد ما برای دست یابی به انرژی هسته ای کاملن صلح آمیز است و قول می دهیم به صورت صلح آمیزی کشورهای دشمن و کافران را فقط با چهار یا پنج عدد بمب صلح آمیز از روی نقشه ی جغرافیا حذف کنیم.

از طریق: روزنامه ی شرق

از موجبات افسردگى، ناكامى است و ما سال هاى سال است كه گرفتار ناكامى هاى متعدد و پى درپى هستيم. بد روزگار حكم برآن داشته كه هرگز كام ما روا نشود ناكام از عشق، ناكام از درس و مدرسه، ناكام از روزگار و ناكام از برد و باخت هاى متداول. ناكامى هاى مستمر، از ما موجوداتى افسرده و بى رمق ساخته كه حتى پيروزى هاى مقطعى، نجاتمان نمى دهد. به دور و برمان نگاه كنيد، در خواهيد يافت كه چه آنها كه برده اند و چه آنها كه باخته اند، هر دو به يك ميزان افسرده و بى حال و بى رمقند. انرژى اگر هست و اتفاقى اگر مى افتد، از شدت عصبانيتى است كه از دل افسردگى سر بيرون مى آورد.

ما موجوداتى خوشحال نيستيم و بابت چيز هاى كوچك خوشحال كننده اى كه همه مردم دنيا را سر ذوق مى آورد، دل شاد نمى شويم. افسردگى ما منحصر به روابط اجتماعى نيست و در چهار ديوارى خانه مان نيز محصور نشده است. اين افسردگى به همه وجوه زندگى و كار ما سرايت كرده و خوب يا بد بر روابط و مناسبات سياسى نيز سايه افكنده است. مردان سياسى، چه آنها كه برده اند و چه آنها كه باخته اند، گرفتار حدى از افسردگى هستند كه انرژى هاى ضرورى و لازم براى فعاليت هاى جدى از آنها گرفته شده است.

ناكامى مردم اين سرزمين سابقه اى ديرين دارد و ريشه افسردگى عمومى نيز در همين سابقه دويده است. البته عرصه هايى مثل سياست و اقتصاد حدى از انرژى و شوق حيات را طلب مى كنند كه راه را براى ورود خيل عظيم افسردگان ناكام به اين عرصه ها مى بندند، اما ظاهراً يك جاى كار اشكالى پيدا كرده و اتفاقى افتاده كه بدون انرژى و شوق حيات هم مى شود كار سياسى كرد و وارد عرصه هاى اقتصادى شد. سينماى افسرده را مى شود تحمل كرد. شعر هاى از سر افسردگى را مى شود شنيد و لذت برد. قصه هاى ناكامى را مى شود خواند و همذات پندارى كرد. با شهروندان افسرده مى شود سر كرد. روزنامه نگاران بى رمق افسرده را نيز مى شود تحمل كرد اما با سياستمداران افسرده چه كنيم؟ با افسرده دل هاى عصبانى كه عرصه هاى سياست را به تصرف درآورده اند بدون آنكه انرژى لازم را داشته باشند، با ناكامانى كه بر اقتصاد سايه انداخته اند بى آنكه شوق حيات داشته باشند چه كنيم؟