احساس همون جادهای رو دارم که خیلی وقته کسی ازش عبور نکرده، خیلی وقته که از رو نقشهها پاک شده. ولی همچنان به قدم عابری امیدواره. جادهای که تنهاست و بیعبور.ساکت و سرگردان و خسته.
پ.ن. فکر کنم دچار دپرشن بعد از سفر شدهام.
