از طریق: میرزا پیکوفسکی
آنها همیشه میگویند حق، همیشه میگویند برابری، میگویند زن بودن افتخار ماست نه ننگ ما، آنها حرفهایشان را فریاد میزنند، مینویسند، میخوانند. آنها هر از گاهی دستگیر میشوند، کتک میخورند، روی موکتهای اوین میخوابند، بازجویی میشوند، ناسزا میشنوند. آنها ولی خسته نمیشوند، باز میایستند، باز مینویسند، باز فریاد میزنند، هر بار محکمتر و رساتر.