همه‌ی نقد‌ها را خواندم. از سولوژن عزیز تا پسر فهمیده و هاله‌ی آفتابی و پارسای دوست‌داشتنی و سلمان جریری. در خیلی از مواضع مشترک بودند. اینکه چرا به قبای ما برخورده، حالا یکی برداشته فیلمی تخیلی درست کرده چرا داد و هوار می‌کنیم؟ اصلن چند نفر فیلم را دیده‌اید که معترض هستید؟ من خیلی ساده به چند دلیل موافقم با بمب سیصد:
1. تاریخ کشورم را دوست دارم. نمی‌خواهم جایی، کسی، حتا فیلمی غیرواقعی و تخیلی بسازد از آن. هر چند که مخاطب کمی داشته باشد.
2. فیلم را ندیده‌ام. سد سیوند را هم ندیده‌ام. تنگه بلاغی را نیز هم. احمد باطبی را، نسخه‌ی نشنال جیوگرافیک را، و بند 209 را نیز. و خیلی چیزهایی که بهشان اعتراض کردیم. آیا وقت هست به هرآنچه که نمی‌پسندیم سری بزنیم تا از نزدیک صحنه‌ی جرم را بررسی کنیم؟ پس این فضای سایبر به چه کار می‌آید؟
3. هفته‌ی پیش در صدای امریکا بهنام ناطقی و لونا شاد درباره‌ی همین فیلم بحث کردند و صحنه‌هایی از آن را نشان دادند. پندار هم امروز فیلم را دیده و تبرمرد هم. اینجا هم نسخه‌ی با کیفیت بالای تبلیغ آن هست.
4. در حرکت‌های گروهی وقتی رفیقی دل به دریا می‌زند و برای کاری وقت می‌گذارد و تلاش می‌کند برای هدفی که هیچ سود مادی و معنوی برایش ندارد و هرچه نتیجه دهد به کشورمان خواهد رسید، سعی می‌کنم مخالفت نکنم و بیشتر کمک کنم، دستش را بفشارم و همراهی‌اش کنم تا آنجا که می‌توانم.
+ حرف‌هایی در مورد فیلم سیصد
+ نامه‌ای از یک بمب گذار
+ فیلم را دانلود کنید
پ.ن. 300 the movie