از صبح ساعت هشت رفتم با ماشینم ماموریت یک شهرستان دور و الان دوازده شب رسیدم خونه. به محض رسیدن، پریدم پای لب‌تاپ و بلاگ خواندن و خبر و رادیو زمانه و بی‌بی‌سی و ای‌میل چک کردن. پنداری زندگی بدون اینترنت برایمان غیرقابل توصیف است. یک روز که نتوانی آن‌لاین شوی احساس می‌کنی در جزیره‌ا‌ی دورافتاده تنها مانده‌ای. می‌دانی آن‌طرف آب‌ها خبرهایی است و خوب می‌دانی که تنها تو هستی که از آن خبر‌های داغ بی‌نصیبی.
پ.ن. مثل اینکه جواب ندادن به ای‌میل مد تازه‌ی ما ایرانی‌هاست. گاهی وقت‌ها یک جواب کوتاه و ساده، نشان می‌دهد که من نامه‌ی شما را خواندم و برایم اهمیت داشت که شما بدانید من انسان بی‌توجه و بی‌نظمی نیستم !