یک سال و نیم پیش بود به گمانم که طوفان کاترینا خسارت‌های زیادی به مناطقی از امریکا وارد کرد. همراه با تعلل دولت فدرال آن کشور فرصت خوبی برای بوقچی‌های صدا و سیما بود تا در کرنا کنند و در طی مدت مدیدی اخبار طوفان کاترینا جزو صدر برنامه‌های خبری بود. با غروری در صدای گوینده که می‌گفت: هیچ کمکی هنوز از طرف دولت مرکزی برای مردم بخت‌برگشته‌ی آن حوالی فرستاده نشده است.
حال داستان این روز‌های صدا و سیما کمی مضحک است. هنوز ده روزی از طوفان گونو نگذشته است که همه چیز جز در دو روز اول که طوفان سواحل ایران را درمی‌نوردید فراموش شده است. دیگر خبری نیست. همانطور که از بم نیست. نه از چگونگی اهدای کمک‌ها و نه از وضعیت حال حاضر مردم آن نواحی. شاید بهتر باشد هزینه‌های سازمان خبرپراکنی ایران برای سریال‌های آبکی و تهوع‌آور و ترجمه‌های دروغین آنچه در خارج از مرزها بر علیه سیاست‌هایشان انجام می‌شود صرف گردد و کشور نحیف‌مان را شیر ژیانی نشان دهند که غرب چون موشی لرزان از آن می‌ترسد و در هزار دخمه پنهان می‌شود. شاید بهتر باشد مردم ایران فراموش کنند. فراموش کنند که در چه باتلاقی دست و پا می‌زنند.