همیشه در دلم به مردم امریکا میخندیدم که به یک انسان نئومحافظهکار مثل بوش دو بار رای دادند. امروز داشتم فکر میکردم که دنیا دارد به ما مردم ایران که باعث انتخاب شدن احمدینژاد شدیم میخندد. و چه پوزخندی هم میزند؟ وقتی که گفت ما در کشورمان مثل شما همجنسگرا نداریم، صدای هو کردن مردم، در سرم پیچید. انگاری ما را هو میکردند با این ریسجمهور نوبرمان.
باری، راستیهای فرانسه هم که بیشتر دوست دارند بر طبل جنگ بکوبند و دستانشان را در دستان بوش محافظهکار گذاشتهاند. دنیا بر مدار راستیها میچرخد. کاش سیاستمداران هم شاعر بودند. آنوقت شاید میشد به عملی شدن صلح جهانی بدون جنگ و دستهای پشتپردهی لابیهای اسلحهسازی فکر کرد.