دام غم شیرین‌ات در دلم پهن است. یاد خنده‌های کودکانه‌ات در قلبم تازه است و نرمش ابرگونه‌ی چشمانت به روی صدای من، هنوز در چشمم تر می‌شود. روزهای بی تو چون آسمان بدون ستاره چیزی کم دارد. اما بهار که بیاید با شکوفه‌ها، تو هم می‌آیی. تو که صدای چهچهه‌ی پرستو‌های مهاجری در صبح‌های زود بهاری، با بهار، دوباره خنده‌ات در خانه شکوفه می‌دهد.
ادامه ...