دیشب در برنامه‌ی افتتاحیه‌ی المپیک دیدمتان. با کت و شلوار‌های سبز بدرنگ چون ملخ‌های بی‌خانه و کاشانه. همه شادی می‌کردند و می‌خندیدند و شما عصای حضرت نوح را بلعیده بودید. شاید کشتی‌هایتان غرق شده بود. یا شاید بهتان گفته بودند لبخند زدن به روی ساکنان بلاد کفر که شیعه‌ی اثنی‌عشری به سبک جمهوری اسلامی نیستند تشویش اذهان عمومی است؟ همه‌ی ورزشکاران خیلی خونسرد و راحت جشن بزرگ سال را به مفرح‌ترین لحظه‌ی زندگیشان تبدیل می‌کردند و شما سبزپوشان مومن و انقلابی طبق دستوراتی که داده شده بود با چهره‌ها‌ی یبس و زرد و اخمو همه‌ی بیننده‌ها را یاد عطوفت و مهرورزی اسلامی می‌انداختید.
از قضاوت دیگران چرا می‌ترسید؟ راحت باشید. کت و شلوار را در دامادیتان بپوشید، اینجا جای کت و شلوار نیست. آن عضله‌های لعنتی صورتتان را تکان بدهید و نگذارید مردم دیگر کشور‌ها بفهمند ما سال‌هاست از ته دل نخندیده‌ایم.
+ عکس‌های المپیک 2008 در فلیکر
+ سایت رسمی المپیک 2008
پ.ن. 19 مرداد 87