مردی که گورش گم شد را خواندم. از هفت داستان چهارتای آخر خوب بودند و سه داستان اول را اصلن دوست نداشتم. به طرز عجیبی مذهبی بودند و شاید برای گرفتن مجوز لازم. قبر و مرگ در اغلب داستان‌ها موضوع اصلی روایت بود. نقل قول‌ها کتابی نوشته شده بود، من شخصن نقل قول شکسته را بیشتر دوست دارم. به جز داستان آخر، شش داستان اول راوی اول شخص است. نمی‌دانم چرا وبراستار محترم، حتا را اینگونه نوشته اما باز موسا را موسی؟ یک بام و دو هوا. حافظ خیاوی از دوستان نزدیک آقای سین است. و آقای سین کتاب را به من پیشنهاد داد. مطمئن هستم در آینده داستان‌های بهتری از حافظ خواهیم خواند که استعدادش را دارد بی‌شک.

مردی که گورش گم شد
برنده‌ی تندیس بهترین مجموعه داستان سال 86 از دومین دوره‌ی جایزه‌ی روزی روزگاری
نشر چشمه
قیمت: 1800