Dream Land | November 20, 2008

به ساعت پنج عصر. Le Pure Café. پاریس یازدهم. من شراب سفید sancerre سفارش خواهم داد و نیکات شکلات داغ.

رویاهای من آنقدر واضح‌اند که گاهی در آنها شکی ندارم. برای رسیدن به آنها گاهی وقت‌ها باید به جنگ دنیای واقعی تلخ بروم و برایم اهمیت نداشته باشد که شکست خواهم خورد یا نه؟ می‌دانم سرانجام تنهایی بر قله‌ی پیروزی خواهم ایستاد. رویاهایم را در آغوش خواهم گرفت یک روز. دیر یا زود فرقی نمی‌کند. برای رویاهایمان باید بجنگیم. این یک حقیقت تکراری است.

The Notebook

I couldn't sleep last night because I know that it's over between us. I'm not bitter anymore, because I know that what we had was real. And if in some distant place in the future we see each other in our new lives, I'll smile at you with joy and remember how we spent the summer beneath the trees, learning from each other and growing in love. The best love is the kind that awakens the soul and makes us reach for more, that plants a fire in our hearts and brings peace to our minds, and that's what you've given me. That's what I hope to give to you forever. I love you. I'll be seeing you.

+ The Notebook

داستان آدم‌های زبون

خوب است آدمیزاد در زندگی‌اش به هیچ چیز صد در صد مطمئن نباشد. آنهایی که خود را قطب عالم امکان می‌دانند و فکر می‌کنند نظریاتشان درست‌ترین و نزدیک‌ترین به حقیقت است، حقیرترین انسان‌های روی زمین‌اند. برای همین پادشاهان خودکامه همیشه زبون بوده‌اند؛ نه همه‌ی آنها حتا. انسان‌های مذهبی تنگ‌نظر هم. آنهایی که فکر می‌کنند از جانب خدا نماینده‌اند. زبون‌اند. زبون.