خیلی از آدم‌بزرگ‌ها فکر می‌کنند باید برای عشق یک روز خاص را در سال در نظر گرفت تا بهانه‌ای باشد برای گفتن دوستت دارم. و هدایای قرمز رنگ در بسته‌بندی‌های گران‌قیمت و شیک. به گمان من این توهین به عشق است، عشق را نمی‌توان در بسته‌ی زمانی 24 ساعته محصور کرد. اما چه می‌شود کرد که همه جای دنیا سود اقتصادی که این عشق‌های کودکانه می‌تواند نصیب کمپانی‌های بزرگ کند نیروی ارابه‌ی بی‌سرنشین این ماجرای تلخ است. تبلیغات بیشتر در همه جای دنیا، مخصوصن جهان سوم که هنوز گیج و منگ نمی‌داند ماجرا چیست و سعی می‌کند با هدیه دادن یک قلب بزرگ قرمز رنگ چینی، از قافله عقب نماند. عشق چینی با هدایای چینی. با در دسترس‌ترین هدیه که شبیه آن هزاران عدد از در و دیوار آویزان است. احساس معمولی و ساده‌لوحی فرد را می‌رساند.

هر هدیه باید حس و نشانی از فرد هدیه دهنده داشته باشد. بی‌حس و تکراری و شبیه دیگران نباشد. (هدیه‌های چینی مثل خود چینی‌ها شبیه هم‌اند). دوست داشتن برای من هر روز تکرار می‌شود. در روز خاصی پررنگ و معنی‌دار نمی‌شود. من هرکجا که باشم و به یاد هر کدام از دوستانم باشم، سعی می‌کنم بهشان یادآوری کنم. این می‌تواند یک کارت پستال باشد یا یک گل میخک یا رز، یک فیلم یا کتاب یا حتا یک قطعه موزیک خوب. هر روز و هر روز زندگی جریان دارد و هر روز باید عاشق دوستانی بود که نزدیک و مهربان‌اند مثل هوا با تن برگ.

+ ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
وانگه برو که رستی از نیستی و هستی
حافظ