ما همان‌ها هستیم که دستبند سبز داشتیم و کتک خوردیم و باتوم خوردیم. ما همان خس و خاشاک بی‌مقدار هستیم که خواب ندارد دیکتاتور از صدای الله و اکبرمان. ما همان‌ها هستیم که گاز اشک‌آور و فلفل به جان کشیدیم و سوختیم و باز فریاد زدیم: رای ما کجاست؟ دیکتاتور‌های تاریخ سرنوشت یکسانی دارند، فرصت اندک است. ما به همه‌ی آنها که واله و شیفته‌ی تک‌صدایی و برتری نظر یک نفر بر تمام مردم ایران هستند پیشنهاد می‌کنیم به صف متحد جوانان و مردم آگاه و آزاده ملحق شوند. ما سبز می‌نویسیم در چله‌ی تابستان چون بهار. ما به خون و آتش و گلوله می‌خندیم چون شکوفه‌ی شبنم زده. ما سبز می‌نویسیم و این جنبش سبز را در تاریخ خسته‌ی این سرزمین ثبت خواهیم کرد با افتخار. روزی برای فرزندانمان سخن خواهیم گفت از این روزهای گرم دروغ و شیادی و استبداد زده و دل‌های بهاری و سبز باران‌زده.