همه‌ی دیکتاتورها سر و ته یک کرباسند. فرق نمی‌کند دیکتاتوری نظامی، دیکتاتوری نژادی یا دیکتاتوری دینی. همه‌ی آنها فکر می‌کنند برای نجات بشریت وظیفه‌ای به عهده دارند، هیچ نمی‌دانند همه‌ی بشریت هم نمی‌توانند آنها را از گمراهی این خیال خام رها کنند؛ مگر مرگ.
دست تمام آنها به خون مردم سرزمین‌شان یا سرزمین همسایه آلوده است. آنها نظر خود را بااهمیت‌تر از دیگر انسان‌ها می‌دانند و برای اثبات اهمیت آن چون پیامبران دلیلی به آوردن معجزه نمی‌بینند. آنها خوارترین و ترحم‌برانگیزترین موجودات روی زمین‌اند.