امروز چقدر خبرها تلخ بود. تلخ‌تر از هر روز دیگر. ما با دیدن کابوس هر روز از خواب برمی‌خیزیم و با بمباران اخبار سیاه به خواب می‌رویم. چون مردگانی که آرزوی دوباره مردن خود را در دل می‌پروند. زندگی رنگ نکبت گرفته و من در عجبم که بعضی‌ها چه بی‌خیال این روزها روزمره‌گی می‌کنند. اگر این جوانه‌ی کوچک سبز در دلمان نبود که تا امروز تلف شده بودیم. هر کجا جمعی چند نفره در تاکسی و مترو و اتوبوس باشند یا حتا مهمانی‌های کسانی که تا یکسال پیش افتخارشان سفیدی شناسنامه‌هایشان بود همه و همه از نفرت و بیزاری از کودتاچی‌ها سخن می‌گویند. سبزی این جوانه در این روزهای تلخ مرهم کوچکی است بر دل آزرده و دردمند همه. باشند تا صبح دولتشان با آغاز دانشگاه‌ها چند روز دیگر بدمد.
+ تصنیف رزم مشترک
+ برخورد با دانشجویان را متوقف کنید، دانشگاه انبار باروت است
+ آینده‌سازان ایران را ببینید
+ به خود آئید ! رفتار شما با کدامیک از قوانین بشری مطابقت دارد؟
+ ببینید: مصاحبه‌ی شجریان با صدای امریکا
+ محمد نوری‌زاد: سقوط