نمی‌دانم از چه روی بعضی از ناامیدی می‌گویند؟ از شکست، چراکه ما پیروز بودیم. ما پیروز میدان بودیم که هنوز بعد از هشت ماه این تعداد آجان مامورمان می‌کنند تا ما را بپایند. ما بردیم و با لبخند گفتیم هنوز هستیم. ناامیدی چرا؟ بعضی وقت‌ها لباس سبز تن داریم و شال سبز بر دست و پنجشنبه نداشتیم. اما بودیم. این را دوربین‌ها و ترس آنها گواهی می‌دهد. آزادی را بستند و دوربین‌های گوگل نشان دادند که هنوز خالی است و ترجیح دادند خالی باشد و ما اما نباشیم در میدان. خواهشم این است که امیدوار باشید وقتی از ترسشان ده روز قبل از سالگرد انقلابشان اینترنت کل کشور را آهسته می‌کنند نکند نرمی این جنگ خیالی افکار سختشان را برآشوبد. به راستی در کدام عملیات جنگی در هشت سال دفاع مقدس این مقدار طرح و برنامه‌ی از پیش تعیین شده داشتند؟ در کدام عملیات اینقدر سرباز آماده با باتوم‌های برق انداخته و اشک‌آور‌های پیاپی داشتند؟ نه ! لطفن قبل از ناامیدی به عظمت خود نگاهی کنید و ببینید چه کرده‌ایم که از ترس این تعداد نیرو برایمان اجیر کرده‌اند.
ما پیروز بودیم. روزی پررنگ‌تر و روزی کم‌رنگ‌تر. روز تشیع جنازه‌ی آیت‌الله منتظری حتا بلند‌گو و ماشین هم داشتیم. آن روز غافلگیر شدند. اما دیکتاتور‌ها احمق‌اند. این یک باگ نرم‌افزاری بزرگ است. می‌توان از آن استفاده کرد برای آینده. درس بگیریم. گله نکنیم و امید را نشر دهیم به جای یاس و پژمردگی. ما که می‌دانیم هنوز همان جمعیت 25 خرداد را در مشت داریم. ما بی‌شماریم. وقتی حقیقت در مشت ماست دیگر ترس چراست؟ دیر یا زود مجبورند اعتراف کنند. حال بگذارید از این بی‌رنگی ما در 22 بهمن بدون در نظر گرفتن آجان‌هایشان و همه‌ی محدودیت‌های اجتماعی خوشحال باشند و برای خودشان کارت دعوت هم بفرستند. من و شما که حقیقت را می‌دانیم. ما که می‌دانیم چند رای در صندوق داریم. ما که می‌دانیم ندا را چه گروهی و چه کسانی کشتند. بگذارید سر در برف کنند و ناجی ندا را در لحظات آخر قاتل او معرفی کنند. شعور اجتماعی و دانایی کل جامعه را چه می‌کنند؟ که در چند ماه اخیر به صورت تصاعدی بالا رفته است و دیگر لازم نیست ما برای تک‌تک اطرافیانمان دلیل و برهان بیاوریم تا ظلم و جور دیکتاتور را ثابت کنیم. او خودش پرده‌های سیاهش را کنار زد. سربازان مسلح‌اش خودشان این را برای دستان بی‌دفاع ما بازگو کردند. خودمان ندا و سهراب و اشکان را دیدیم. چهلم شهدا را، روز قدس را، سیزده آبان را، شانزده آذر را، مراسم آیت‌الله منتظری را، 22 بهمن را و حالا منتظر چهارشنبه سوری می‌مانیم.
اگر به راهی که در آن پای گذاشته‌ایم ایمان داریم نباید ذره‌ای ناامید شویم. هزاران راه مانده که باید امتحان کنیم. وقت زیاد است. قرار نبود در 22 بهمن هم کارشان یکسره شود. به دستان خالی خود ایمان بیاورید. ما سبز می‌شویم. آرمان‌ها ضد گلوله‌اند. این جمله را تکرار کنید برای همه‌ی کسانی که این روزها ناامید‌اند. آرمان‌ها ضد گلوله‌اند. آرمان‌ها ضدگلوله‌اند. آرمان‌ها ضدگلوله‌اند. آرمان‌ها ضدگلوله‌اند. آرمان‌ها ضدگلوله‌اند.
پ.ن. نومید مشو جانا کاومید پدید آمد
اومید همه جانها از غیب رسید آمد
نومید مشو گر چه مریم بشد از دستت
کان نور که عیسی را بر چرخ کشید آمد
نومید مشو ای جان در ظلمت این زندان
کان شاه که یوسف را از حبس خرید آمد
" مولانا "