همیشه نامههایم را آهسته باز میکنم. میدانم در خیلیهایشان دل، پیچیده است. گاهی وقتی پستچی نامهای چون متن زیر را برایم میآورد که نمیدانم در جوابش چه بنویسم. آنقدر نگاهش میکنم که ورقهایش زرد میشوند.
chan vaghty ast ke az evin bargashteam o aanja delam baraye neveshtehayetaan lak zade bood ghabl az inke weblogetan raa bekhanam fekr nemikardam pesari mesele shoma aslan vojood dashtebaashad ...
پ.ن. لطفن از این نوشته تلقی خودستایی نکنید. ممنونم.