June 11, 2010
جنبش سبز بر قله‌ی سالگرد

بگذارید اعتراف کنم این سخت‌ترین پست سرزمین رویایی بود در این پنج سال. از دیروز که بیانیه‌ی مشترک صادر شد تا امروز تمام واکنش‌ها و نقد‌ها و نظرات را خواندم و فکر می‌کنم روزهای حساسی در پیش است. سبزها که تنوع گوناگونی دارند و همه از رادیکال‌ترین‌ها تا محافظه‌کارترین‌ها زیر رنگ سبز جمع شده‌اند در روزهای حساس با هم اختلاف نظر پیدا می‌کنند. راه‌هایی که در پیش رو است اگر به دو دسته‌ی پر خطر رادیکال و بی‌خطر تقسیم شوند می‌توانند بیشتر افق پیش رو را شفاف کنند.

راه‌های رادیکال و پرخطر راه‌های انقلاب‌گونه اند. اعتراضات خیابانی. همچون سایر انقلاب‌ها و خون و شهدای گمنام و همان‌که موسوی و کروبی از آن بیم داشتند خطرات مالی و جانی از عوارض آنهاست. راه‌های رادیکال سریع‌تر به تیتر اول روزنامه‌های دنیا تبدیل می‌شوند. در انتهای شدت و قدرت قرار دارند و فرض بر این است که در این راه مردم بی‌سلاح بتوانند حکومت تا دندان مسلح و دارای مجوز کشتار را عقب برانند. فرضی که در اغلب مواقع تاریخ دیکتاتورهای دنیا، به افزایش آمار کشته‌های بی‌نام و نشان افزوده و گاهی نیز به پیروزی رسیده است.

راه‌های کم‌خطر و آهسته. همان مثال ره‌رو آنست که آهسته و پیوسته رود است. اثربخشی کمتری در اخبار روز دنیا دارند اما عمیق‌ترند. در سطح و با شدت همراه نیستند. این روزها آگاهی و اطلاع‌رسانی بین مردم جزو این راه‌ است. فرستادن اخبار با ای‌میل یا تقسیم‌کردن هرنوع مقاله و خبر در فیس بوک و تویتر و گودر می‌تواند جزو این دسته قرار گیرد. همانطور که عده‌ی زیادی از پیروان جنبش سبز قریب یک سال است با نوشتن شعار‌های امید‌بخش روی اسکناس‌ها و فریاد الله و اکبر شبانه و دیوارنویسی و اطلاع‌رسانی در این راه کم‌خطر اما پیوسته‌تر قدم گذاشته‌اند.

حال با توجه به بیانیه‌ی مشترک هنوز گروهی معتقد به اعتراضات خیابانی‌اند. راهی که از سوی موسوی و کروبی غیرممکن اعلام نشده و طرفداران خاص خودش را نیز دارد. گروهی دیگر راه دوم را برمی‌گزینند و چند شبی است باز صدای الله و اکبر شبانه‌شان در محله‌های شهر نور امید را در دل‌ها زنده می‌کند. اما نکته‌ی قابل توجه اینجاست که سبزها آنقدر بی‌شمار هستند که راه‌های مختلف مبارزه‌ی آنها با دیکتاتوری نمی‌تواند اثر‌بخشی جنبش فعال و زنده‌ی آنها را کمرنگ کند. این روزها هرکس به نوبه‌ی خودش و در حد توانش می‌تواند بار سنگین آزادی و عدالت را بر دوش کشد و امید را در دل‌های دیگران بیشتر از پیش روشن نگاه دارد.

+ لغو راهپیمایی معترضان، نشانه قدرت یا ضعف؟
+ شیرین عبادی: برای جلوگیری ازخونریزی، به ابتکارات تازه بیندیشیم
+ ویدیوی جدید صحنه‌ی کشته شدن ندا آقا سلطان


http://www.dreamlandblog.com/2010/06/11/p/09,14,16/