گاهی کتابی باید برایت صحبت کند تا خوشحال شوی. گاهی جمله‌ای بس است و گاهی نگاهی. بعضی وقت‌ها آنچنان پایینی که شاد بودن و خندیدن برایت مسخره هستند و بعضی اوقات آنچنان بالایی که ذره‌ای اندوه و افسردگی برایت عجیب و غیر واقعی اند. گاهی همان یک نگاه تأیید کننده بس است همان نگاه با لبخند و روز تو ساخته می‌شود با ساده‌ترین احساس‌های کودکانه. این‌ها را نوشتم تا بگویم از دیدن این صفحه‌ی شهرزاد سپانلو مثل یک پسربچه‌ی ۸ ساله که نگاه خندان مادرش را پی دوچرخه سواری‌اش می‌بیند خوشحال شدم.
+ ببینید: شهرزاد سپانلو ، ما
+ ببینید: شهرزاد سپانلو، ندا