September 18, 2010
آهسته و پیوسته رفتن در راه سبز امید

ماژیکم را در جیب کت‌ام گذاشته بودم و از عصر هر جایی که دیدم موقعیت مناسب است شروع کردم به نوشتن روی دیوار و روی میله‌ و توی آسانسور و در راهروی ساختمان‌ها. هر جا که مسیرم بود مثل هانسل و گرتل از خودم نشانی می‌گذاشتم.
نمی‌شود نشست و سخنرانی کرد و دستور العمل صادر کنی و خودت هیچکار نکنی.

بهتر است یا کاری را هیچ وقت شروع نکنیم یا اگر شروع کردیم تا آخرش بایستیم. هنوز بیشماریم !

+ کنسرت راجرواترز در تورنتو و تصویر ندا آقا سلطان
+ کیوسک: نامه به سردار

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید:
http://www.dreamlandblog.com/atom.xml


http://www.dreamlandblog.com/2010/09/18/p/10,48,31/