در میان مردمی زندگی می‌کنیم که برای کشته شدن شخصی در ۱۴۰۰ سال پیش می‌گرید و نوحه می‌خواند، اما عملن برای تمام زندانیان سبز و شهیدان سبز و ظلم و جور زندگی‌اش دم بر نمی‌آورد. حتا حاضر نیست دیگر اسکناسی بنویسد. کارمان شده خواندن اخبار تلخ چه کسی زندان رفت؟ چه کسی را موقت آزاد کردند؟ چه کسی اعتصاب غذای خشک کرد؟ برای این‌ها گریه‌مان نمی‌گیرد، اما برای مظلومیت آن آقا گلو پاره می‌کنیم، کنار این خیمه‌های مسخره می‌ایستیم و چای داغ مفت هورت می‌کشیم و احساس انسان بودن می‌کنیم. اینطور مردمی هستیم ما !

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید:
http://www.dreamlandblog.com/atom.xml