اگر مثل من آدمی باشید که نخواهید هیچ‌کس را ناراحت کنید باید زیاد کوتاه آمده باشید. حتا با اینکه حق با شما است و بعد از دعوا با اینکه هنوز بر عقیده‌ی خود هستید می‌روید معذرت خواهی می‌کنید. این اخلاق خوبی است برای کسانی که قدرش را بدانند و از سکوت و عقب‌نشینی‌های شما از روی مهربانی، سواستفاده نکنند و حق را روز به روز بیشتر به خودشان ندهند. گاهی مجبور می‌شوی بر خلاف آواز مهربان دلت، بر آنچه اعتقاد داری بایستی و نتیجه‌ی تمام تبعاتش را هم بر عهده بگیری.

من فکر می‌کنم انسان‌های موفق کمتر کوتاه می‌آیند. اگر بر عقیده‌ات و روشی که برای زندگی انتخاب کرده‌ای پافشاری نکنی و دایم برای رضایت و لبخند روی لب عزیزانت کوتاه بیایی تبدیل به آدمی می‌شوی که آن‌ها می‌خواهند نه آنچه خودت آرزویش را داشتی. حالا من می‌خواهم امتحان کنم دیگر کوتاه نیایم. ببینم آسمان به زمین می‌آید یا نه؟ گاهی باید برای آنچه می‌اندیشی و آنطور که دلت می‌خواهد زندگی کنی ارزش قایل شوی. خودت اگر برایش احترام نگذاری دیگران نخواهند گذاشت. پس بچرخ تا بچرخیم. من محکم ایستاده‌ام.

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید:
http://www.dreamlandblog.com/atom.xml