مکانی که الان دارم می‌نویسم یک همایش دولتی برگزار می‌شود. من توی لابی نشسته‌ام. جالب‌ترین چیز برایم دیدن قیافه‌ی این مدیران دولتی است که چند تا محافظ هم دارند. هرکدام دو کیلو چرک و بوی گند با خودشان حمل می‌کنند. یک چیزی شبیه زیرپوش یا تی‌شرت زیر پیراهن‌های نازک و خاکستری‌شان دارند که یقه‌ی سفید گردش از بالای پیراهن دیده می‌شود. کت‌هایشان برایشان گشاد است و زار می‌زند به تنشان. همه بدون استثنا تسبیح در دست دارند و ته ریش. صورتشان کلی چرب و سیاه و با ته‌ریششان کریه دیده می‌شود. موهایشان چسبیده به سرشان از فرط چرب بودن. نمی‌دانم معیار عده‌ای برای مدیر و فلان شدن میزان کثافت یا بویی است که ساطع می‌کنند یا کارایی و هوش و تجربه.
گفتم این را زنده از همینجا بنویسم تا سندش باشد که ما در چه سرزمینی زندگی کردیم.
+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید:
http://www.dreamlandblog.com/atom.xml