ما ایرانی‌ها اخلاق‌های عجیب و غریبی داریم. شاید آنقدر اطرافمان دیده‌ایم که خودمان بهشان عادت کرده‌ایم و توجه‌مان را جلب نمی‌کند. اگر به موضوعی خیلی واکنش بدهیم فرق نمی‌کند فوت بیژن پاکزاد باشد یا استیو جابز بزرگوار عده‌ای ما را جوزده می‌نامند. اگر مثل بعضی دیگر بنشینیم سر جایمان و کاهو سنکنجبین میل کنیم و لیوان قهوه در دست از دل مشغولی خودمان بنویسیم عده‌ای می‌گویند: این بابا عقب‌مانده است. دنیا را آب ببرد عین خیالش نیست. عکس پروفایلمان را عوض کنیم و هر لحظه آنلاین اخبار را دنبال کنیم می‌شویم جو زده، نکنیم می‌شویم از دنیا بی‌خبر. از احساسمان بنویسیم می‌شویم رمانتیک سانتی‌مانتال از منطق و دو دو‌تا چار تا بنویسیم می‌شویم خشک بی‌احساس. همان داستان مرد روستایی است و خرش و نوه‌اش. ما زنده‌ایم تا قضاوت کنیم.
تجربه نشان می‌دهد هر کاری و هر عکس‌العملی شما داشته باشید در قبال دنیا و مافیها و ملائک از طرف عده‌ای دیگر مسخره خواهید شد. این خواص دنیای آنلاین ایرانی‌هاست. با دست پس می‌زنیم و با پا پیش می‌کشیم. تکلیفمان روشن نیست با خودمان حتا. هر روز که لپ‌تاپمان را روشن می‌کنیم فکر می‌کنیم به چه چیزی گیر بدهیم که روشنفکری به نظر برسد. چه کار کنیم که متفاوت‌تر باشد. چطور بنویسیم که کارمان درست‌تر به نظر برسد. به عالم و آدم شکایت می‌کنیم و نمی‌دانیم مشکل اصلی از خودمان شروع می‌شود. همین خودمان که عقل کل می‌پنداریمش. همین کسانی که یکبار یک محصول شرکت اپل را دستشان نگرفته‌اند و ضد استیو جابز بالای منبر بودند.
مشکل خودمانیم و درونمان. برای همین است که در برخورد اول با غیرایرانی‌ها اول با خودمان می‌گوییم طفلکی‌ها چه ساده‌اند. کمی خل به نظر می‌رسند. مثل خودمان هفت خط روزگار نیستند. ما از اینکه پشت سرمان کسی حرف بزند ناراحت می‌شویم اما خودمان اینکار را برای دیگران می‌کنیم. بهترین تفریحمان این است زاغ دیگران را چوب بزنیم در شبکه‌های اجتماعی که کجا رفت؟ چی نوشت؟ با کی دوست شد؟ باید یک روز صبح بلند شویم چای تازه دم را داخل لیوان بریزیم و این خزعبلات را بگذاریم داخل سطل آشغال جلوی در. راهش همین است. لزومن یک زندگی پاک و ساده آن چیزی نیست که ما در آن قرار گرفته‌ایم. باید برای رسیدن به آرامش ایده‌آل مان تلاش کنیم. قضاوت بس است، امتحان کنید. سبک می‌شوید.
+ تیتر نام کتابی است اثر هوشنگ مرادی کرمانی
+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید:
http://www.dreamlandblog.com/atom.xml