ما برای رویاهای هم احترام قائل‌ایم. برای آرزوهای دور و دراز و آمال دست‌نیافتنی هم. ما به آرزوهای هم نمی‌خندیم، چرا که می‌دانیم آن آرزو، شاید تنها سلاحی باشد که در دست داریم. ما با دل‌های قرص و محکم به آن‌ها که برای رسیدن به دنیایی بهتر و صلح و عدالت مبارزه می‌کنند احترام می‌گذاریم و به احترام‌شان کلاه از سر برمی‌داریم. به همین دلیل صاحاب این سرزمین رویایی به احترام قلب بزرگ و آرزوی زیبای علیا ماجده المهدی سکوت می‌کند، در مقابلش برمی‌خیزد و به او تعظیم می‌کند. شجاعتی که در این برهوت بی در و پیکر مجازی قابل ستایش و تقدیر است.

پ.ن. اگر شما جز آزادی و شجاعت و آرمان‌های انسانی تصویر دیگری در عکس بالا می‌بینید، یا اگر کرم‌های شهوت ( شبیه آن‌ها که در توضیح المسایل زندگی می‌کنند ) در مغزتان می‌لولند، هیچ گاه مخاطب این آرزو و آرمان علیا ماجده المهدی نبوده و نخواهید بود. پی کار خود بروید و با کرم‌های متعفن فرهنگ بدوی‌تان زندگی کنید. باشد تا روزی که با ریسمان پوسیده‌ی ایدیولوژی بر گردنتان، احساس خفگی کنید.

+ بلاگ علیا ماجده المهدی: مذکرات ثائره
+ Waiting for Alia
+ رها: صدایی به نام علیا المهدی
+ غوزک پلاتینی: برهنه‌گی در یاداشت‌های زنی سرکش
+ ویکی‌پدیا: علیا ماجده المهدی
+ Egyptian blogger Aliaa Elmahdy: Why I posed naked
+ کریم عامر: حريتى لا تقبل المساومة

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید:
http://www.dreamlandblog.com/atom.xml