خیلی وقت‌ها ننگم می‌کند که ایرانی‌ام. مثل امروز. روزهای ننگین خیلی ساده و راحت وارد زندگی آدم می‌شوند طوری که فکرش را هم نمی‌توانی بکنی. حتا ننگم می‌کند خبرش را اینجا بنویسم. فکر می‌کنم افکار کثیف را نباید منتشر کرد. اما همین ایرانی‌هایی که ملت‌های دیگر را تا فرصت گیرشان بیاید تحقیر می‌کنند، از برخورد نژاد‌پرستانه کانادایی‌ها و انگلیسی‌ها و آلمانی‌ها و بقیه‌ی جهان اولی‌ها همیشه شاکی‌اند. اینجور وقت‌ها این‌ها ادعای حقوق بشرشان می‌شود و بنی‌آدم اعضای یکدیگر‌اند را زمزمه می‌کنند سری تکان می‌دهند و برای شهروندان جهان اولی که این ایرانی‌ها از امکانات رفاهی و آموزشی‌شان استفاده می‌کنند و فرصت‌های شغلی‌شان را با رزومه‌های دروغین پر کرده‌اند تأسف می‌خورند. کلن ما یک گروه آدم داریم که کارشان هنر نزد ایرانیان است و بس است. همین. فکر می‌کنند ایرانی‌ها خیلی تحفه‌اند. راستش را بخواهید از این آدمهایی که صحبت از فرهنگ دو هزار و پانصد ساله و رأی به نوروز برای ثبت در سازمان ملل و خلیج فارس و غیره می‌کنند حالم بهم می‌خورد.
امیدوارم سال جدید روزهای ننگین کمتری داشته باشد. امیدوارم انسان‌های آدم‌تری تصمیم بگیرند. امیدوارم عقل و خرد و فرهیختگی جای غرور و تعصب و خرافه را در این سرزمین گربه شکل بدبخت بگیرد. نود و هشت هزار کیلومتر مربع جهان سوم، دروغ، چشم و هم‌چشمی، ایرانی بازی، دو رویی، استبداد، هنر نزد ما هست و بس، فقر فرهنگی، دیگران را کوبیدن تا خود را بالا کشیدن، اعتیاد و …. جایش را به خونسری، تدبیر و فرهنگ آشتی و گذشت بدهد. به امید روزهای سبز در راه.
+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید.