راه حلی که من پیدا کردم این است که وقتهایی که تصویر مقابل برایتان تار شد و گونههایتان خیس به خاطرات خوبتان فکر کنید. زیر پلکتان را بکشید جلو تا اشکهایتان را زیرش قایم کنید. من تجربه کردهام و فهمیدهام مثل وقتی ده ساله بودم و پلوها را زیر فرش خالی کردم که بتوانم بروم مدرسه. این پلک زیر چشم آدمیزاد هم خاصیتهای خوبی دارد. بعد به ماجراهای هیجانانگیز در پیش رو فکر کنید. با تمام این ترفندها باز هم اشکهایتان خواهد ریخت و این نقص کلک جادویی سرزمین رویایی نیست. آن وقت شما متوجه یک حقیقت بزرگ در وجودتان خواهید شد. که هنوز توان گریه کردن و شادی کردن بیحد را دارید. بعد میتوانید به خودتان افتخار کنید شما هنوز یک انسانید. یک لاشهی حیوانی متحرک نیستید که خندیدن را کار انسانهای سبک میداند و اشکهای شما را نشانهی شکننده بودن شما. بگذاریم توفان زندگی ما را خم کند و این خم شدن موقتی را ضعف تلقی نکنیم. تنها درختانی را باد بر زمین میاندازد که با غرور فراوان سرسختانه مقابلش میایستند.
+ موزیک رویایی گوش کنید: نرو بمان. گروه پلت
+ عکس: Lens Wide Open
+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید.
+ سرزمین رویایی در فیسبوک