در فیلم‌های سینمایی صحنه‌ای برای همه‌مان آشناست، آنجا که یک دلداده به پای دیگری می‌افتد و ازش خواهش می‌کند که بماند. اشک می‌ریزد و ضجه می‌زند اما فایده ندارد. نمی‌دانم چرا اما در زندگی واقعی، شخصن هیچ وقت چنین صحنه‌ای را ندیدم. نمی‌دانم کجای کار دنیا ایراد پیدا کرده که اینطور راحت از هم می‌گذریم. همه امیدواریم که دوستان و دلدادگان بهتری را پیدا کنیم. به دنبال بهتر می‌دویم و از کنار کسانی می‌گذریم که شب‌های زیادی را با ما صبح کردند. زمانی به آخر خط می‌رسیم که دیگر نه ذوقی برای دل دادن برایمان مانده نه توانی برای دل بردن. اینطور آدم‌های سخت جانی شدیم ما. از خودمان می‌ترسم.
+ گوش کنید: ماه ساکت با صدای کیانا کیارس- علیرضا میرآقا
+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید.
+ سرزمین رویایی در فیس‌بوک