بعضی روزها می‌آیند که فراموش نشوند و در حافظه‌ی جمعی ما بمانند برای همیشه. مثل روز بازی ایران استرالیا آن هشتم آذر دوست داشتنی سال ۷۶. بعضی روزها به ما یادآوری می‌کنند. که از کجا آمده‌ایم و چه داریم. به کجا می‌رویم. به یادمان می‌آورند که اگر هنوز از خبری قند در دلمان آب می‌شود هنوز گوشه‌ی دلمان جایی هست که برای آن گربه‌ی نازنین نشسته روی خلیج فارس می‌تپد.

به یاد می‌آوریم همه با هم. دست‌های هم را میگیرم و با هم می‌خندیم. از ته دل. خیلی ساده بدون هیچ لهجه‌ای. آنقدر می‌خندیم و ذوق می‌کنیم که یادمان می‌رود شب شده و این روز به یادماندنی دارد تمام می‌شود. بعضی روزها، ریشه‌هایمان را به یادمان می‌آورند. فرقی نمی‌کند چهل سال بیشتر یا کمتر در ایران نباشی و حتی نتوانی برگردی به شهر قدیمی‌ات، هنوز دلت مهرش را در دل دارد. آنقدر ریشه‌‌هایت را دوست داری که مثل چتری از حریر به دوشت می‌اندازی. ریشه‌ها مهم‌اند گاهی همه‌ی آن چیزی هستند که داری، چه بخواهی چه نخواهی.

+ با گرامافون سرزمین رویایی گوش کنید: LaLa Land movie _ Mia & Sebastian's Theme

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید.
+ سرزمین رویایی در فیس‌بوک