نميدونم چطور بايد گفت قبل از هر جور انرژی هسته‌ای و غير هسته‌ای و قبل از هر فتح و کشورگشايی احمقانه و شاخ و شونه کشيدن برای اين و اون٬ امنيت جانی حق ماست. رفاه نسبی حداقل چيزيه که يه دولت بايد برای مردمش فراهم کنه و اونهم در کشوری با پتانسيل‌های بالا مثل ايران. واقعا نميدونم تا کی بايد خبر چنين فجايعی رو بشننويم و در اين فضای ايزوله اينترنتی برای هم روايت کنيم و تاسف بخوريم

دوست عزيز ممنون از تمام لينک ها و مقاله ات . لينک دادم با اجازه !

تو همه کشورها وقتی يه هواپيما سقوط ميکنه مسوولين مربوطه از ترس توضيح دادن به بالاسريهاشون و مردم يا خودشون استعفا ميدن يا سريعا اخراج ميشن . اونوقت تو ايران همه مسوولين دارن به همديگه تسليت ميگن !

اين روزها ايرانی بودن سخته. کاش اين روزها زودتر تموم میشد

متأسف‌ام عزیزم. تو موزائیک گذاشتم.

ديويد:

همه چی درست ميشه، فقط ۱۰۰ سال اولش سخته!

همه اش درسته ...و دونستنش هم سخته....

فرقی نداره وقتی ندونی و نبینی، غصت می‌گیره وقتی می‌دونی و می‌بینی!!!

گوهری کز صدف کون و مکان بيرون بود
طلب از گم شدگان لب دريا می کرد! (حافظ)
به دانشجویان و دوست های جون جونی!

ورای زمان و مکان
Beyond Time & Space

رهايم:
نه در بند زمانم،
و نه در زنجير مکان!
عشق و آزادی ابعاد منند،
و جستجو در ابعاد پنهان آغاز حجم من!

پرواز من فخر آسمان،
اسارت من اما آرزوی تو:
مغز تو را در کودکی کشته اند،
چاه حقيری تو را بلعيده است!

در تنور سينه ام نان همسايه را می پزم،
و با بال های سپيدم قفل قفس های کوچه را می شکنم!
تو بوی کهنگی و مرگ می دهی،
من بوی مهر و زندگی...

از چی بناليم؟ از کی؟




Blog Design Studios